FANY: fin da fase de prácticas e despedida

 Hoxe é un día difícil e moi emotivo porque Fany remata o seu Período de Prácticas, que forma parte do Grao de Educación Infantil que está a realizar. Cando tiña 9 anos fun a súa mestra en Cuntis e agora, anos despois, fun a súa titora de prácticas. 

Na vida hai persoas que estudan para ser mestras e, outras, nacen sendo mestras. Este último caso é o de Fany. Foi, durante este tempo, unha gran compañeira e unha estupenda mestra para os vosos caracois. Implicouse emocionalmente con cada un deles e creou un gran vínculo que sei e me consta que manterá toda a vida.

Ela vainos botar de menos pero eles...puff!!! COMO A VAN EXTRAÑAR!!!! Madre mía! Trataremos de manter o contacto con ela con mensaxes ou algunha que outra chamada dende a pantalla da clase pero, mentres, eiquí un pequeno mimiño que lle fixeron dende a casa os peques:

Pero tamén imaxes en movemento, con voz:

Pero Fany, non penses que esto é o único que temos para ti... PINCHADE NA FOTO.

E non puido resistirse a poñer o mandilón, así que... PINCHADE NA FOTO para ver o vídeo.

Pero María Patatafrita tamén tiña un agasallo para ela... PINCHADE NA FOTO para ver o vídeo.

E, como non ía ser doutra maneira, Fany tamén tiña un agasallo para TODOSSSSS!!!!... PINCHADE NA FOTO para ver o vídeo.

AGRADECEMENTO FANY

Aiiiiiii, chegou o momento de pechar unha das mellores etapas da miña vida, chea de agarimo, recordos, risas e dunha GRAN aprendizaxe. 

Fun inmensamente feliz, tanto cos caracois como coa súa mestra. Como ben dixo María, foi a miña mestra con 9 anos e, dende aquel momento, souben que ía ser a miña referente e o meu modelo a seguir; ademais dunha persoa súper especial para min. E aquí estou, 16 anos despois seguindo a súa pegada e aprendendo dela.

Tanto os caracois como as familias sodes uns afortunados por tela como mestra, xa que é a MELLOR.

Que dicir dos meus nenos e nenas? Como os vou botar de menos e canto os quero! 

Pecho esta etapa cargada de cariño, apertas, recordos, risas, algún que outro choro e moito, moito AMOR. Tendes uns peques marabillosos e levareinos no corazón para sempre. 

E por último gracias a vós, ás familias, por todos os detalles que tivestes comigo e por toda a axuda prestada. INFINITAS GRACIAS.

PD: non é un adeus, é un ata pronto. Seguimos en contacto e irei de visita a miúdo.

(Déixovos un pequeno vídeo de agradecmento)

MOITOS BIQUIÑOS E APERTAS!